حمله پهپادی اوکراین به روسیه و تبعات احتمالی آن
بسمه تعالی
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی “همگام با خادمان جمهور”؛ هفته گذشته انتشار خبر حمله گسترده پهپادی اوکراین به خاک روسیه با پس زمینه اطلاعاتی قوی، نقطه عطفی در نبرد چندساله دو کشور – و خط تماس ناتو و جبهه غرب در مقابل ابرقدرت نظامی شرق – را رقم زد.
براساس گزارش های منابع خبری جهان و ادعاهای مراجع نظامی اوکراین، این از جمله اقدامی جسورانه، برنامه ریزی شده دقیق بود. ادعا شد بیش از ۴۱ فروند هواپیمای استراتژیک روس در حمله هماهنگ و برق آسای ریزگردها ها، آسیب دیده و از حیّز انتفاع ساقط شده اند.
برخی رسانه ها، این اقدام را با جمله هواپیماهای ژاپنی به بندر هارل پرل آمریکا در جنگ جهانی دوم مقایسه کردند.
نتایج اولیه برای ناتو و جبهه غرب – بویژه اروپا – خرسندکننده بود و برخی سیاستمداران، تحلیلگران نظامی و رسانه های اروپایی با نوعی ذوق زدگی کودکانه، به تحسین آن پرداختند.
در نقطه مقابل واکنش روسیه قابل پیش بینی بود.
تعابیری که پوتین در واکنش به این حمله بکار برد، تا حدی ترسناک نشان داد: “اوکراین، حکم مرگ خود را امضا کرد”؛ “دیگر هیچ خط قرمزی وجود نخواهد داشت”؛ و … . بسیاری از تحلیلگران نظامی، از این تهدیدها، احتمال پاسخ با تسلیحات اتمی را دادند.
او حتی در گفتگوی تلفنی با ترامپ، تصریح کرد که حتما به این حمله واکنش جدی نشان خواهد داد.
طی هفته اخیر، حملات متعدد روسیه به خاک اوکراین با انواع پهپادهای انتحاری، موشک های کروز و موشک های هایپرسونیک به کی یف و دیگر شهرهای اوکراین رئوس اخبار جنگ را تشکیل داده است.
اما به نظر می رسد این، تمام ماجرا نخواهد بود.
پشتیبانی همه جانبه سرویس های اطلاعاتی چند کشور بزرگ اروپایی از عملیات پهپادی، که در واقع برای قرار دادن اوکراین ودر موضع برتر مذاکرات صلح استانبول صورت گرفت، موجب تشدید تنش میان روسیه و اروپا خواهد شد. در گام نخست تنش، انگشت اتهام به سوی انگلیس نشانه رفته و احتمال اقدامات خرابکارانه و جاسوسی در خاک بریتانیا را افزایش داده است.
همچنین، دلگیری روس ها از آمریکا، می تواند نقش میانجی گرانه دولت ترامپ را تضعیف کند. از دید آنها، دولت ترامپ برغم ادعای تمایل به کاهش درگیری، با وجود اطلاع از برنامه حمله پهپادی اوکراین، هیچ مخالفتی با آن بعمل نیاورد.بنابر این در روزهای آینده بجای آن که در انتظار امتیازات سیاسی و اقتصادی آمریکا بنشینند، تلاش خواهند کرد با پیشروی در عرصه نظامی، مشت خود را برای مذاکرات آتی هرچه پرتر نگه دارند.
