خجسته باد؛ بهار اندر بهار

“نشانه ای برای مردم، زمینِ مرده[و افسرده] است که آن را زنده ساختیم و از آن دانه های خوراکی رویاندیم؛ و درآن باغستانها از نخل و انگور قرار دادیم و نهرها جاری کردیم؛ تا از میوه هایش بخورند، در حالی که آنان برایش تلاشی نکرده بودند. آیا شکرگزاری نمی کنند؟”(سوره مبارک یاسین)
با فرارسیدن فصل بهار، طبیعت ردای طراوت و خرمی بر تن می کند؛ سرسبزی و نشاط همه جا را فرا می گیرد؛ نغمه چکاوک ها و قمریان و هَزاران، با زمزمه جویباران درهم می آمیزد؛ خون زندگی در رگ های مَرغزاران و حیوانان و آدمیان جاری می شود؛ و نوید دوباره و چندباره حیات را به خلقت می دهد.
بهار پیام آور رویش و سرور و عشق و آشتی است. بهار مژده دهنده تعادل و نشاط است، و این که در سایه تعادل، زندگی زیبا و زیباتر می شود.
بهار جلوه مهر ایزدی است؛ این که حضرت حق همواره به یاد اشرف مخلوقات است و با دگرگونی طبیعت نیز نشانه های قدرت و لطف بی کرانه را برایشان جلوه گر می سازد. باشد که دلهایی بیدار، با یادش به یادش بیفتند و به شوق او در تپش آیند.
چه سعادتمندیم ما ملت ایران که آغاز سال جدیدمان، در چنین هنگامه ای است؛ طبیعت نو، جامه نو، دیدارِ نو، احساس نو.
چه آیین زیبایی است، حضور همراه با عزیزانمان در دل طبیعت نو؛ و احترام به این همه شکوه و زیبایی.
چه زیباست پاسداشت و شکر این همه نعمت؛ و تلاش تک تک ما برای حفظ و حراست از طراوت و پاکیزگی و بهجت طبیعت.
و در سالیانی همچون ۱۴۰۴ خورشیدی، فیض رحمت الهی، با تقارن بهار طبیعت و بهار قرآن، صدچندان جلوه می کند.
خدا را سپاس؛ بر این همه جلال و جمال؛ سپاس از اعماق قلبهایمان، و بر هر چرخش زبان مان، و در تک تک حرکت دستهای مان.
خجسته این بهار اندر بهار.

حجت السلام و المسلمین سید احمد حسینی | عضو هیات امناء قرارگاه فرهنگی همگام با خادمان جمهور